Grot en legende van Saint-Remacle

De grot van St Remacle, een Ardense apostel, bevindt zich in de rotswand aan de steile oever van de Semois. Het is een geheel van drie in de rots uitgehouwen holtes en een getuige van de kerstening in onze streek uit de 7e E. Remaclus verbleef hier alvorens de abdij in Stavelot te stichten. De legende vertelt dat St Remaclus hier leefde met zijn ezel die in de omliggende dorpen de giften van de bevolking ging rondhalen. Satan, die het nieuws venomen had, veranderde zich in een wolf en doodde de ezel. Remaclus ving de wolf en hing zijn rozenkrans om diens nek. Vanaf dan was de wolf gedoemd om de dagelijkse ronde te doen in de dorpen om het voedsel op te halen. De goede St. Remacle had echter niet voorzien dat de draad van hennep die de kralen van zijn rozenkrans bijeen hield uiteindelijk zou verslijten en breken… U zal wel geloven dat het pseudo-roofdier, dat van zijn halsband verlost was, er niet om vroeg om te blijven. Toen hij wakker werd vond St. Remacle de kennel leeg. De hellewolf was er vandoor gegaan, als souvenir een afgrijselijke stank van zwavel nalatend die de heilige man snel verjoeg door in de nis een vuurtje van heide en muntkruid te maken…